นายอนามัย…กับยัยซกมก ตอน อากาศดีๆกับสองเรา

มาลองอ่านกันต่อนะคะ ตอนนี้เริ่มจะโรแมนติกขึ้นแล้วอะ  ^ ^

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

“ก็ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่เหนียวตัวก็เลยไปอาบน้ำเท่านั้นเอง”
เสียงร้อนรนเหมือนแก้ตัวของชายหนุ่มทำให้อิงยิ้มมากขึ้น
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนี่ ก็แค่คิดว่าตัวเองดูเน่าๆเท่านั้นเอง เออใช่แล้วเดี่ยวไปเล่นน้ำด้วยกันนะ”

หญิงสาวชวนคุยด้วยความอารมณ์ดี ทั้งที่ปกติก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากเท่าไหร่กับนายอนามัยคนนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าอยู่คนละกลุ่มกันด้วยละมั้ง หรือว่าคงเป็นเพราะท่าทางเย็นชาของนายคนนี้ ที่ทำให้อิงไม่ค่อยจะกล้าพูดด้วยเท่าไหร่

“ไม่รู้สิ ยังไม่แน่อะ แดดยังร้อนอยู่เลย”
“อือๆ แล้วแต่นายละกัน”
เสียงผิดหวังเล็กๆ ของหญิงสาวตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มอยากจะอธิบายคำตอบของเค้าเพิ่มเติม เพราะว่าไอ้การที่เค้ายังไม่อยากไปเล่นน้ำตอนที่พระอาทิตย์กำลังจะตรงหัว ตามที่หญิงสาวชวน ก็ไม่ใช่เพราะว่าเค้าจะกลัวดำ หรือ ผิวเสีย แบบที่สายตาของหญิงสาวกำลังคิดแน่ๆ แต่ที่ยังไม่อยากเล่นก็เพราะว่ากลัวเพื่อนๆ จะไม่สบายกันเอา แค่นั้นเอง แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยพูด คำอธิบายก็เลยอยู่แค่ในใจของเค้าเท่านัั้น

อาจจะเป็นเพราะกระแสจิตของเค้าอาจจะส่งผลตรงต่อหญิงสาวตรงหน้ามากมาย เธอเลยบอกแบบคนเพิ่งจะคิดได้ว่า
“เราก็อาจจะไปเล่นตอนบ่ายๆ ก็ได้อะ”
“ถ้าไปเล่นแล้วเรียกด้วยละกันนะ”

หลังอาหารเที่ยงที่ดูอร่อยขึ้นมากมาย แบบที่ชายหนุ่มยังแอบหัวเราะในใจว่ายัยกะโปโลคนนั้นทำอย่างที่พูดเลย คือเป็นผู้ช่วยตัวจริง โดยเฉพาะในเรื่องชิม เพราะส่วนเรื่องยกของ เตรียมโต๊ะ อิงก็เล่นสั่งเพื่อนๆทำหมด เพราะถึงแม้เจ้าพวกตัวแสบจะมั่นใจว่า ยัยอิงสามารถทำทุกอย่างที่เธอสั่งได้ด้วยตัวเธอเอง แต่พวกผู้ชายอย่างพวกเค้าก็คงไม่ใจร้ายพอจะให้หญิงสาวมาทำงานแมนๆ อย่างยกโต๊ะยกเก้าอี้ แล้วพวกเค้านั่งตากลมสบายใจแบบนั้นหรอก

“มื้อนี้ใช่ได้หวะ ตอนแรกคิดว่าจะได้กินมาม่าทุกมื้อแล้ว” หนึ่งในเจ้าพวกตัวแสบปากดีขึ้นมา
“งั้นก็รีบๆกินไปเยอะๆ แล้วเตรียมไปล้างจานด้วยละกันนะนาย” อิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“โหย อิงให้เราเสียเหงื่อยกของแล้ว ยังต้องให้เราล้างจานด้วยหรอ”
“งั้นมื้อต่อไปนายหาข้าวกินเองละกัน”

คำขาดของหญิงสาวตรงหน้าทำให้หนุ่มๆ หน้าจ๋อยไปตามๆกัน เพราะรู้ว่ายัยอิงเนี่ยเป็นคนพูดจริงทำจริงแค่ไหน แล้วพวกเค้าก็ไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าต้องทำข้าวกินเอง ก็คงไม่พ้นมาม่านั่นแหละ ดังนั้นเอาใจพวกสาวๆ ไว้หน่อยดีกว่า
“เดี่ยวเราล้างให้ก็ได้ ไม่ต้องเถียงกันหรอก” เสียงเรียบๆ สงบศึกตรงหน้า ของนายภูผา ทำเอาสาวอิงแอบรู้สึกผิดนิดหน่อย เพราะว่าถ้าจะพูดจริงๆ แล้วเธอก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่ สาวๆที่อยู่ในครัวนั่นต่างหากที่เป็นคนทำจริงๆ แล้วเธอก็แค่เป็นคนชิมบ้าง ยกจานบ้าง แ้ล้วงานที่เธอคิดว่าจะเสียเหงื่อก็เรียกให้พวกหนุ่มๆ ช่วยหมดเลย

“พวกนายไม่คิดจะเอาแบบนายภูเค้าบ้างหรอ” ขนาดที่รู้สึกผิดนิดหน่อยแล้ว อิงก็ยังขอแอบกัดเพื่อนๆเล็กน้อย
“ให้นายภูเค้าเป็นสุภาพบุรุษไปคนเดียวก็พอแล้วหล่ะอิง เก็บเราเอาไว้กัดกับเธอดีกว่า เดี่ยวไม่มีคนกัดด้วยนะเฟ้ย” อีกตัวแล้วครับคุณผู้อ่าน เจ้าพวกตัวแสบทั้งหลา่ยนี่ ไม่มีหรอกจะคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวที่แสนจะอ่อนหวานเหมือนกับชื่อของเธอ แล้วดูพวกมันเปรียบเทียบเธอสิ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตื้อ หมาน้อยที่ภาคคงจะมีเพื่อนเพิ่มขึ้นอีกตัวแล้วอะ

หลังศึกย่อมๆ จบลงไปด้วยดี ก็ถึงเวลาสนุกสนา่นกับการเล่นน้ำที่รอคอย เพราะว่ากว่าแดดที่จะแรงไปไหนไม่รู้จะอ่อนลงพอที่จะออกไปตากแดดเล่นน้ำได้ บ้าง แบบที่ไม่ค่อยเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งผิวหนังมากนัก ก็เลยเวลาล่วงไปเกือบสี่โมงเ็ย็น เสียงหัวเราะจากหนุ่มๆสาวๆที่ทั้งสมัครในเล่นน้ำ และไม่สมัครใจเล่นน้ำแบบว่าโดนเพื่อนจับอุ้มลงน้ำโดยไม่ทันตั้งตัว ก็ดังไปทั่วชายหาดที่ไม่ค่อยมีคน ที่อิงยังแอบคิดว่าที่ไม่มีคนเนี่ยเพราะกลุ่มของพวกเธอเสียงดังจนคนอื่นเค้า รำคาญ หรือว่าเป็นเพราะว่าแสงแดดมันก็ยังคงแรงกว่าที่คนปกติเค้าจะมาเล่นน้ำกัน แต่ก็คงเป็นเพราะความดื้อด้านของเธอนั่นแหละ ที่ดึงสาวๆ มาลงน้ำ แถมยังไปแอบบังคับเจ้าพวกตัวแสบมาเล่นด้วยกัน โดยอ้างว่าให้พวกมันมาเป็นบอดี้การ์ดให้หน่อย เผื่อสาวๆเป็นอะไรไป ซึ่งก็คงเป็นเพราะอ้างสาวๆนั่นแหละ ถ้าอ้างว่าเธออยากเล่นเอง คงไม่มีทางหรอกที่พวกมันจะมาเป็นบอดีการ์ดให้

ลมเย็นๆที่พัดผ่านทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกได้หลังจากที่ขึ้นจากการแช่น้ำ เป็นเวลานาน ก็แหมมาทะเลทั้งทีก็ต้องเล่นน้ำให้สะใจซักหน่อย ไม่ได้มากันบ่อยๆนี่นา แล้วเดี่ยวพรุ่งนี้ก็จะกลับแล้วด้วย ยังไม่รู้เลยว่าจะได้เล่นก่อนกลับรึเปล่าอะ กว่าหญิงสาวจะยอมขึ้นจากน้ำ ก็เล่นเอาเพื่อนมีอาการ ปากเปื่อย มือเปื่อย เท้าเปื่อย เพราะว่าเล่นน้ำนานไปตามๆกัน

“ฟ้าจ๋า คอนแท็กเลนส์หายอะ” อิงบอกเพื่อนสนิืท เพราะสายตาที่สั้นเกือบครึ่งพันของเธอ เมื่อขาดตัวช่วยแบบคอนแท็กเลนส์ก็ไม่ค่อยต่างอะไรจากคนตาบอดเท่าไหร่ และภาพเบลอๆ ที่ทำใ้ห้เจ้าตัวแยกไม่ได้ว่าใครเป็นใคร รวมไปถึงอาการแสบตานี่อีก ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นเล็กน้อย
“หายตรงไหนหล่ะอิง เดี่ยวเราไปดูให้”
“ไม่รู้อะ แต่คิดว่าน่าจะเป็นตอนที่เราขยี้ตา่เมื่อกี้อะ คงตกอยู่แถวนี้แหละ”
“มีอะไรรึเปล่าฟ้า” เสียงของนายภูที่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงจำเสียงของนายนี่ได้แม่นนัก ทั้งๆที่สมองปลาทองอย่างเธอจะจำหน้าเพื่อนในรุ่นได้ยังไม่ครบเลยอะ
“อิง คอนแท็กหายอะ เดี่ยวภูช่วยเฝ้าอิงแปปนะ เดี่ยวเราลองไปหาก่อนอะ”

มือของหญิงสาวอีกคนถูกวางลงในมือของเค้าอย่างรวดเร็วจนเค้าไม่ทันที่จะ ปฏิเสธ แล้วพอกันมาเห็นหน้าซีดๆ ตาแดง แถมเริ่มจะมีน้ำตาออกมาอีกของคนตรงหน้า ก็ทำเอาเค้าเป็นห่วงเอามากๆขึ้น อย่างที่เค้าก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าไอ้ความห่วงคนตรงหน้ามากๆ นี่มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่

“แสบตามากหรออิง” หญิงสาวพยักหน้าตอบคำถามของเสียงอ่อนโยนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของชายหนุ่ม ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเขินๆ ขึ้นมาเล็กน้อย ประโยคธรรมดาที่ไม่ได้อ่อนหวานอะไรเลย ทำไมเธอถึงรู้สึกดีขนาดนี้นะ
“งั้นเดี่ยวเราพาเธอไปที่พักก่อนละกัน จะได้ล้างหน้าด้วย”
“ก็ได้”

สองมือที่เกี่ยวกันอยู่อย่างบางเบา สัมผัสอันอ่อนโยน ความอบอุ่นที่่ส่งผ่านมือที่เกี่ยวกันอยู่ ทำให้เกิดความรู้สึกดีๆขึ้นระหว่างคนทั้งสอง ระยะทางที่ดูจะไกลขึ้นจากความเป็นจริง ความรู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน

“เฮ้ย ยัยอิงเป็นอะไรไปอะภู” เจ้าพวกตัวแสบมันก็ห่วงเป็นเหมือนกันด้วยแหะ
“คอนแท็กเลนส์หายหน่ะ ก็เลยแสบตา” มือที่เกี่ยวกันถูกแยกออกจากกันทันทีที่มีเสียงแทรกขึ้นมา แล้วกลับมาสู่โลกแห่งความจริง

หลังจากขึ้นจากน้ำเค้ารู้สึกได้ว่ายัยกะโปโลจะเงียบๆ จ๋อยๆ ดูเรียบร้อยขึ้นทันตา ถึงแม้ว่าคอนแท็กเลนส์ที่หายไปก็เจอด้วยความบังเอิญ แต่หน้าแดงๆ ของหญิงสาว และเสียงไอเป็นระยะของเธอ ทำให้ไอ้ความเป็นห่วงที่ดูจะหายๆ ไปบ้างแล้วกลับมาอีกครั้ง แล้วดูท่าทางจะไม่ค่อยมีใครสังเกตเห็นอาการป่วยของเธอเลยซะด้วยซิ

“ฟ้า เอายาแก้ไข้นี่ให้อิงกินหลังกินข้าวด้วยนะ”
“ได้สิ ยัยอิงบอกภูหรอว่าเป็นไข้อะ”
“เปล่าหรอก ก็แค่เห็นท่าทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่อะ”ยังไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมชายหนุ่มก็เดินหายไป แล้วไอ้ความสงสัยตะหงิดๆ นี่เธอจะไปถามกับใครนอกจากยัยอิง เพื่อนรักสุดสวาทของเธอ

“อิงเป็นไง ไข้ลดบ้างรึยัง นายภูฝากยามาให้ด้วยอะ”
“อือๆ ไว้กินข้าวก่อนละกันนะ”

ติดตามตอนต่อไปนะคะ >>