ป่วยอินเทรนด์ เป็นหวัีดกับเค้าเหมือนกัน

ช่วงนี้อาจจะเห็นห่างหายไปหลายวัน ไม่ได้ไปแอบซุ่มทำอะไรอยู่หรอกนะคะ เพราะว่าโปรเจ็คก็ยังเดินไปไม่ถึงไหนเหมือนเดิม แต่ที่หายไปหลายวันนั้นเพราะอาการป่วยนั่นเองค่า อาการเป็นก็เริ่มตั้งแต่ เป็นไข้ ตัวร้อน ไอ มีเสมหะ คัดจมูก ประมาณว่าอาการไหนที่เค้าเป็นออฟซัดแหลก ออกจะรับมาเกินๆซะด้วยซ้ำ

แต่อย่าเพิ่งตกใจไปนะคะ “ไม่ได้เป็นไข้หวัดใหญ่ 2009” จริงๆ ต้องบอกว่ามั่นใจสุดก็ตอนที่ไปตรวจนั้นแหละค่า (เสียตังไปร่วม 1700 แหนะ) แต่เพื่อความชัวร์ของชีวิต ในความปลอดภัยของตัวเองและคนรอบข้าง และเพื่อความสบายใจด้วย บางทีค่ายาก็ดูเหมือนจะคุ้มอยู่เหมือนกัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีใครบอกว่าจะลากออฟออกจากเตียงไปหาหมอด้วยอาการหวัดอย่างนี้ คงต้องบอกได้เลยว่ายากมาก แบบว่าเด็กแข็งแรงโตวัยอย่างออฟที่ไม่ค่อยจะเป็นโรคอะไรกับใครเค้า เรื่องหวัดนี่เรื่องจิ๊บๆ มาก แบบว่าเป็นเองหายเองตลอด ที่บ้านก็สอนกันมาตามนั้น เหมือนกับว่าถ้าไม่เลือดตกยางออกจริงๆ อย่าหวังได้พาไปโรงพยาบาลเลยค่า

ที่ไม่ชอบไปโรงพยาบาลไม่ได้กลัวหมอหรือเข็มฉีดยานะคะ เพราะว่าบางครั้งการไปเหล่พยาบาลสาวๆ ก็ทำให้กระชุ่มกระชวยดีเหมือนกัน แต่ด้วยความที่โรงพยาบาลมันคู่กับเลือดสดที่ ออฟไม่พึงปรารถนาอย่างแรง แบบว่าอาจจะเป็นลมไปได้อย่างไม่ตั้งตัวเลยก็ได้ ที่เข้าโรงพยาบาลก็นับครั้งกันได้ ครั้งแรกก็เส้นเอ็นข้อเท้าฉีก อันนั้นเข้าเฝือกไปร่วมอาทิตย์เนื่องจากแข็งแรงมากไปหน่อยซ้อมบาสแล้วล้ม ก็เลยเป็นง่อยอยู่เป็นอาิทิตย์ แถมเศร้าจัดช่วงนั้นลิฟต์ของโรงเรียนก็ดันเสียซะอีก การที่ต้องลากเฝือกเดินขึ้น 7 ชั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลย ครั้งที่สองที่เข้าโรงพยาบาลก็เป็นเพราะว่าท้องเสียรุนแรง แบบว่าออกจากทวารทั้งห้าเลยทีเดียว อันนั้นก็ต้องยอมอีกเหมือนกัน

แต่ครั้งนี้ กะอีแ่ค่ไอบ้าง มีไข้นิดหน่อย ก็ต้องเข้าโรงพยาบาลกันแล้วค่า ก็เพราะว่าช่วงนี้โรคไข้หวัดใหญ่ 2009 เค้ากำลังฮิต เราก็กลัวตกยุคมีอาการใกล้เคียงกับเค้าบ้างจะได้อินเทรนด์ แถมช่วงนี้ก็เลยโดนกักบริเวณอยู่แต่ในห้อง ไม่ต้องทำอะไรยกเว้น กินกับนอน เพื่อจะได้หายเร็วๆ (แล้วนี่เธอนั่งทำอะไรอยู่หล่ะ = =) ตอนนี้อาการดีขึ้นพอให้เงยหัวขึ้นมาอัพบล็อคได้อะคะ

การที่อัพต่อเนื่องกันทุกวันแล้วไม่ได้อัพนี่มันเหมือนจะลงแดงตายให้ได้เลยทีเีดียว แต่ไอ้อาการหวัดนี่มันแทรกแซงจนไม่อยากจะขยับตัว บางครั้งแค่ยกหัวเงยขึ้นมากินยาก็ลำบากแล้ว แถมอาการร้อนๆ หนาวๆ ไข้ขึ้นๆ ลงๆ นี่ก็อีกทำเอาคนรอบข้างเค้ากลัวแทนไปหมดแล้วเนี่ย เลยอดกินขนม และไอติมสุดโปรดไปเลยโดยปริยาย แถมเมื่อวานอุตส่าห์หอบสังขารไปซื้อลำไยกระป๋องมาด้วยความอยากสุดฤทธ์ิ์ ก็ต้องนั่งมองตาปริบๆ ด้วยเค้าว่ามันแสลงกับโรคที่เป็น เพราะว่าร้อนในที่ปากยังใหญ่อยู่เลย กินเข้าไปก็คงจะผุดขึ้นอีกหลายเม็ดก็เลยต้องยอมอีก

ช่วงปิดยาวที่ทุกๆคนกำลังไปเที่ยวกัน น้องออฟนอนจมกองผ้าห่ม แถมเสื้อกันหนาวอีกตัวเพื่อให้เหงื่อออกจะได้หายเร็วๆ แถมยังต้องโดดเรียนอีก 2 วันเพื่อให้อาการดีขึ้นจะได้ไม่ไปแพร่เชื้อกับคนอื่นเค้า แต่อย่างน้อยม่าม้าก็ทำข้าวต้มกุ้งให้กิน ตอนนี้เดินก็มีคนประคอง ทั้งครอบครัวรุมโทรหาเหมือนจะเข้าโรงบาลติดโรคไปกับเค้า แต่ก็ดีใจที่มีคนเป็นห่วง เพราะที่บ้านไม่ค่อยจะแสดงออกกันเท่าไหร่ มันเขินๆ ถ้าจะถามว่า “ตัวร้อนรึเปล่าลูก ไม่สบายหรอ” ส่วนใหญ่จะเจอแบบว่า “เป็นหวัดก็นอนอยู่บ้าน ไม่ต้องไปไหนนะ” อะไรทำนองนั้นมากกว่า แต่อย่างว่านะ แต่ละบ้านมีการแสดงความรักต่างกันไป

หมายเหตุ

– การป่วยทำให้ไม่ได้ไปแข่งแชร์บอลด้วยนะ สาวๆ CPE 20 ขอโทษทีจ้า

– ถ้าหายป่วยแล้วสิ่งแรกที่จะทำคือ กินน้ำปั่นกับไิอติม (เบื่อของอุ่นๆจะแย่แล้วค่า ใครช่วยทำให้หายเจ็บคอที)

– ช่วงนี้โปรเจ็คหยุดชะงัก การบ้านหยุดเดิน เป็นเวลาพักผ่อนให้ร่างกายแข็งแรง ก่อนจะต้องกลับมาสู้กันใหม่

– ไปตรวจโรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียน ไม่ถึง 10 นาที ได้ยามาเต็มเลย แถมค่ารักษาแพงหูฉี่อีกด้วย ซึ่งก็ต้องยอมเพื่อความมั่นใจ และมันเป็นโรงพยาบาลที่ใกล้สุด อ้อเพิ่งคิดได้มีโรงบาลจุฬาอีกที่นี่หว่า = =

– อาการปัจจุบัน : คัดจมูก มีไข้บางเวลา ปวดหัวนิดหน่อย แต่จะมึนมาถ้าขยับตัวเยอะๆ ไอพอเป็นพิธี แต่ยังพอมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกนาน