นายอนามัย…กับยัยซกมก ตอน จุดเริ่มต้นของความรัก

วันนี้ออฟอารมณ์ดีแบบแปลกๆ  เลยคิดว่าอยากจะลองแต่งนิยายที่เป็นเรื่องสั้นดูซักเรื่อง เนื้อหาเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องใกล้ตัว ที่ออฟจะจับนู่นหยิบนี่มาผสมกันให้เป็นนิยายในแบบของตัวเอง ยังไงก็ลองติดตามดูนะคะ พร้อมรับฟังคำแนะนำและติชมค่า มาเริ่มกันเลยดีกว่า

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –  – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

หลังจากที่รถบัสเิดินทางออกจากมหาวิทยาลัย เพื่อที่จะไปสถานที่แห่งการปลดปล่อย ที่ทุกคนเฝ้านับวันถึง
รีสอร์ทติดชายหาด กับเพื่อนๆที่เฮไหน เฮนั่น แค่นี้ก็ดูจะเพียงพอ และ คงจะัไม่มีอะไรจะมีความสุขไปมากกว่านี้
สำหรับหนุ่มสาววัยรุ่นที่ยังอยากให้ชีวิตให้เต็มที่ในรูปแบบของตัวเอง

อากาศดีๆที่ชายทะเลยามเช้า พร้อมแสงแดดอ่ิอนๆ ที่สาดส่องลงมา ลมเย็นๆที่พาดพัดผ่าน ทำเอาใครบางคนเกิดอาการหลงใหลในธรรมชาติได้อย่างไม่ยากนัก อิง…หญิงสาวที่ถูกธรรมชาิติสะกดเอาไว้ กำลังนั่งมองพระอาิทิตย์ดวงใหญ่กำลังโผล่พ้นขึ้นจากเส้นแบ่งขอบฟากฟ้าและ ทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตาที่อยู่ตรงหน้านี่ เธอคงลืมไปด้วยซ้ำว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาโรแมนติกกับบรรยากาศที่อยู่รอบตัว ถึงแม้ว่ามันจะแสนโรแมนติกอย่างที่ว่าก็ตาม

“อิง อยู่นี่เอง ฟ้าตามหาตั้งนานแหนะ เพื่อนๆรออยู่นะ ทำอะไรอยู่อะ” เพื่อนสาวคนสนิททักทาย
“ไม่ได้ทำอะไรหรอก ก็แค่นั่งมองพระอาทิตย์ขึ้่นเท่านั้นเอง”
“จะโรแมนติกไปไหนจ๊ะ อิจฉาแล้วน้า”
“ยังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย มาอิจฉาทำไมอะ”
“เอาเถอะๆ ว่าแต่ว่าเห็นนายภูผาไหม”
“ไม่นี่ ตอนเดินมานี่ก็ไม่เห็นใครเลยอะ”
“ก็เมื้อกี้เราเห็นนายภูผาเดินตามมาข้างหลังอิงนี่นา”
“เดินตามอิงเนี่ยนะ คงไม่ใช่แล้วแหละ ฟ้าอย่าคิดไปเองแบบนั้นดิ สงสารนายนั่นเค้าอะ” แทนที่จะสงสา่รตัวเองที่ต้องไปมีข่าวกับชายหนุ่ม เธอกลับรู้สึกสงสารนายนั่นเล็กๆ ก็แหม จะมีข่าวคาวทั้งทีกับมามีกับยัยกะโปโล ดูเศร้าๆ ยังไงชอบกลอะ

นายภูผา หนุ่มวิศวะที่แสนจะเจ้าระเบียบคนนั้นเนี่ยนะ จะมาเดินตามหายัยกะโปโลคนนี้ แค่คิด อิง สาวน้อยที่ความคิดไม่หวานสมชื่อ ก็แอบรู้สึกสยองเล็กๆ ก็นายภูผาคนนั้น คนที่เพื่อนๆให้ออกแนวจะเิทิดทูนไว้ซะด้วยซ้ำ อาจจะเป็นเพราะว่าความน่าเชื่อถือ ที่แผ่รัสมีรอบตัวนายคนนี้ อย่างที่คนอื่นในคณะเค้าไม่ค่อยจะมีกัน  สเป็กของนายนี่น่าจะเป็นสาวมนุษย์ที่แสนจะเรียบร้อยและอ่อนหวาน มากกว่าเด็กวิศวะ ที่จะเรียกว่า “สาววิศวะ” ก็ยังเรียกได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่ เพราะว่าสาววิศวะส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะมีนิสัยที่เป็น ผู้ยิ้ง ผู้หญิง แบบสาวคณะอื่นเค้ากันหรอก

“ช่างเถอะ ไม่เห็นก็ไม่เห็น ฟ้าจะมาตามอิงไปเตรียมอาหารอะ เห็นพวกผู้ชายบ่นหิวกันแล้วด้วย”
“โอย ปล่อยพวกมันไปเหอะ ถ้ามันหิวเดี่ยวพวกมันก็หากินกันเองได้อะแหละ อย่างกับว่าเจ้าพวกนั้นจะยอมอดงั้นแหละ”
“เอาน่า ไหนๆก็มาแล้ว แถมฟ้าก็เริ่มหิวแล้วด้วยอะ ไปตลาดกันเถอะนะ”
“ก็ได้อะ เห็นว่าฟ้าหิวนะเนี่ย”

หลังจากรับประทานอาหารมื้อง่ายๆที่ หนุ่มหลายๆคน คงจะอยากบ่นอะไรอยู่เกี่ยวกับข้าวเช้าที่ อิงเตรียมให้หลังจากที่ไปตลาดมาร่วมชั่วโมง ก็คัพโจ๊กรสไก่คนละกระป๋อง ที่อิงเธอบอกว่าอุตส่าห์ซื้อปาท่่องโก๋มาเป็นกลับแกล้มให้ด้วยนี่แหละ แถมตอนมาถึงยังทำหน้าอารมณ์ดีมาสุดฤทธิ์ สงสัยว่าคุณเธอจะไปกินอะไรอร่อยๆ มาแน่เลย ก็คงไม่พ้นไอติมที่เป็นของโปรดนั่นแหละ แต่จะซื้ออาหารเช้าที่มันดีกว่าคัพโจ๊กมาให้หน่อยก็ไม่ได้ แล้วยังมาบอกว่าใจดีให้กินเพิ่มได้อีกคนละถ้วยอีกต่างหาก

“ฟ้าว่าอิงน่าจะซื้ออย่างอื่นมานะ”
“เอาน่า คัพโจ๊กก็ดีออก ให้เราบอกข้อดีสิบข้อเลยก็ยังได้นะ” อิงยังคงเถียงข้างๆคู
“จ้าๆ ฟ้าก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่ว่ากลัวว่ากินไปแปปเดียวก็หิวแล้วอะ”
“ก็ได้ๆ งั้นไว้มื้อหน้าฟ้าเป็นคนจัดการละกันนะ เดี่ยวเราเป็นลูกมือให้”
“ไม่ใช่ว่าที่ซื้อคัพโจ๊กมาเนี่ย เพื่อที่ว่ามื้อหน้าอิงจะได้ไม่ต้องมาเป็นคนเตรียมหรอกนะ อิงไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นใช่ปะ” เสียงชายหนุ่มแทรกขึ้นมาข้างหลัง ทำเอาสาวอิงผู้ใจกล้า ใจหายวับไปทีเดียว ก็คำพูดที่ดูจะรู้ใจอิงขนาดนั้น เมื่อหันหลังกลับไปก็มาเจอสายตาที่รู้เท่าทันนั่นอีก แล้วไอ้สภาพหัวเปียกๆ เสื้อผ้าก็เปลี่ยนใหม่ หน้าตาใสๆ อย่างกับว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จนี่มันอะไรกัน

“นายอาบน้ำมาหรอ” เมื่อมีเรื่องใหม่มากวนใจอิงก็ลืมเรื่องที่จะหาเรื่องคนที่พูดแทรกเมื่อกี้ไปทันที่
“ใช่ ก็มันเหนียวตัวนี่ เดินทางมาตั้งนาน” คำตอบของชายหนุ่มที่ให้อิงต้องหันมามองตัวเอง
เสื้อผ้าชุดเก่า…ที่ใส่ตั้งแต่ออกเิดินทางเมื่อคืนตอนเย็น ถึงเธอจะอาบน้ำตอนเย็นแล้วก็เถอะ
ผม…สระตั้งแต่เมื่อใหร่หว่า รู้สึกว่าจะเป็นเมื่อวานตอนเช้าละมั้ง แต่ผมดัดเป็นลอนของเธอ สระไม่สระก็ดูไม่ออกหรอก แล้วก็คงไม่มีคนมาดมผมเธอด้วยอะ
เื้ื้ืท้า…เมื่อกี้ไปเดินหาดทรายมา ทรายยังติดอยู่เลย แล้วตอนไปตลาดก็รีบๆด้วยอะ ไม่ได้ล้างเลย แต่ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ไม่ได้เข้าห้องแอร์ซักหน่อย
รอยยิ้มที่เกิดขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้าทำเอานายภูผาอึ้งไปเล็กน้อย ก็เค้าเพิ่งจะกล่าวหาเธอ แถมยังเหมือนจะพูดว่าอีกต่างหาก

“นายอนามัยดีจัง” คำพูดพร้อมรอยยิ้มจริงใจของคนตรงหน้า ทำให้นายภูผา คิดในใจว่า ปกติเวลามีคนว่าเค้าอนามัย หรือว่ารักความสะอาดสุดๆ เค้ามันจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ เพราะว่ามันทำให้รู้สึกว่าไม่ค่อยแมน ถึงแม้ว่าการกระทำบางอย่างของเค้าอาจจะดูเป็นการกระทำที่ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยจะทำเท่าไหร่ แค่ดูจากเจ้าเพื่อนรอบตัวก็ได้  แล้วทำไมเมื่อคำพูดออกจากปากของเพื่อนสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เค้าถึงรู้สึกดีเล็กๆนะ

ติดตามตอนต่อไปนะคะ >>